Metoda ta najczęściej nazywana jest metodą inspiracji ruchowej. Daje ona nauczycielowi dużą swobodę w posługiwaniu się nią. Instrukcja nauczyciela dotyczy tylko tego co mają robić, od inwencji twórczej, pomysłowości i fantazji dzieci zależeć będzie, jak będą to robić. Wykonywanie ćwiczeń, przez dziecko jest niepowtarzalne, charakterystyczne tylko dla niego, ćwiczy tak jak chce stojąc, siedząc, klęcząc lub leżąc. Zajęcia prowadzone są w luźno ustawionej grupie i często towarzyszy im muzyka: piosenki które dzieci znają, muzyka poważna lub taneczna. Dzieci posługują się na zajęciach różnymi formami ruchu, np.: odkrywanie, naśladowanie, inscenizacja, mimika, pantomima, gimnastyka.
Główne założenia
W przedszkolu stosuje się tylko tematy o najniższym stopniu trudności z pośród 16 tematów generalnych na których opiera się ta metoda, są to:
wyczucie włsnego ciał;
wyczucie ciężru (sił, energii) i czasu;
wyczucie przestrzeni;
wyczucie płnnośi ruchó i ciężru (sił, energii) w przestrzeni i w czasie;
kształowania umiejęnośi współziałnia z partnerem, grupą
Najistotniejsze jest przestrzeganie trzech zasad:
wszechstronnośi,
stopniowania trudnośi,
naprzemiennośi wysiłu i rozluźienia, koncentracji i rozproszenia.